υπερήδιστος

-ον, ΜΑ

μσν.

(το ουδ. ως επίρρ.) ὑπερήδιστον

με μεγάλη ευχαρίστηση

αρχ.

πάρα πολύ ευχάριστος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + ἥδιστος, υπερθετικός βαθμός του επιθ. ἡδύς].